Vreemde vogels en dolfijnen op de ferry van Varna naar Batumi

Een van de weinige dingen die we in Nederland al hadden uitgezocht was hoe we over de Zwarte Zee konden varen. En beste optie leek te zijn van van Bulgarije naar Georgie. Dus onze route was zeer doelbewust uitgestippeld richting Varna, het vertrekpunt van de boot. Ongeveer 1 week voordat we daar aankwamen bedachten we dat het misschien wel handig zou zijn om te reserveren, maar op de site konden we niet vinden en dus maar een mail gestuurd, waar geen reactie op kwam (bleek achteraf dat er een aantal feestdagen waren en aansluitend Pasen gevierd werd, het orthodoxe paasfeest wel te verstaan). Toen we in Shymen waren (bij de moeder en de broer van een vriendin van de vriendin van de zoon van een oud klasgenoot van Zsolt waar we in Wenen geslapen hadden) heeft Tischo (de zoon) voor ons gebeld naar de Navibul (de ferry maatschappij) om te vragen hoe het zat met reserveren en waar we moesten zijn. Reserveren was niet nodig, gewoon om 10:00 verschijnen en dan kwam alles wel goed. Er was altijd nog wel plaats voor twee fietsen. Niet helemaal gerustgesteld gingen we toen we in Varna waren toch nog even langs het kantoor van Navibul. Wat bleek, we moesten inderdaad om 10:00 bij de boot zijn, maar nu kregen we wat extra informatie, namelijk dat de boot op ca 25km van Varna zou vertrekken... toch wel handig om te weten.
10 mei was het zover, wij iets te vroeg op te fiets, want wie mij een beetje kent weet dat ik altijd een beetje zenuwachtig ben en niet te laat wil komen. Anders moet je weer een week wachten en dat schiet niet zo op. Om negen uur stonden wij al bij de boot (iets te vroeg omdat zich geen onvoorziene omstandigheden hadden voor gedaan zoals lekke banden, files of onverharde wegen waar ik natuurlijk wel rekening mee had gehouden), krijgen we te horen dat we om 14:00 terug konden komen en dan zou alles geregeld worden. En om 20:00 zou de boot vertrekken... waarom moesten we daar eigenlijk om 10 uur zijn?

Eenmaal op de boot aangekomen kregen we onze kajuit. Op zich prima 3 persoons kamertje met badkamer. Alleen toen alle tassen eenmaal neergezet waren en wij uit aan het rusten waren van het lange wachten kropen er alleen een paar kakkerlakken door de kamer, die Zsolt vakkundig, met een wc-papiertje, op heeft gepakt en weg gespoeld...

Toen rond 20:00 alle vrachtwagens en treinen opgeladen waren vertrok de boot en kregen we eten. Sla met frieten (koude) en een gehaktstaaf voor Zsolt en voor mij kaas en olijven. Het smaakte goed, maar na vier dagen ongeveer het zelfde gegeten te hebben smaakte het toch iets minder. Voor Zsolt was er redding door de aanwezigheid van twee Hongaren met een truck vol stieren. Zijn naamgenoot, Zsolt, was namelijk niet helemaal te spreken over het eten (en verveerlde zich volgens mij stierlijk) en ging de tweede dag maar zelf koken achter op de boot. Dus Zsolt heeft nog even kunnen genieten van de Hongaarse worsten.

Met deze twee Hongaren hebben we nog veel lol gehad. Deels omdat het de enige mensen waren waar, ten minste een van ons, goed mee kon communiceren, en deels omdat het heel aardige lui waren. Verder zaten er op de boot nog een aantal Georgen, Azerdbeijanen en Armeniers. En al konden ze allemaal in het Russisch goed communiceren, toch leek het alsof de landgenoten toch voornamelijk met elkaar optrokken. Vooral de Armeniers leken een beetje buiten de boot te vallen. Waarschijnlijk door toedoen van de politieke situatie. Naar ik begreep is Armenie niet alleen in oorlog met Azerdbeijan maar kunnen ze het ook niet echt vinden met de Turken en de Russen. Ik heb hier en daar wel met mensen gesproken, maar aangezien mijn Russisch nog niet echt vloeiend is ging dat toch niet heel makkelijk. Wel nog geleerd hoe je hallo, dank je wel en tot ziens moet zeggen in het Georgisch (wat nu heel handig is, daarmee krijg je hier alles gedaan). Verder heb ik me vooral vermaakt met Harry Potter lezen, Russisch leren, spelletjes spelen, Krav Maga oefenen met Ramon (de andere Hongaar, die me eerst niet durfden te wurgen en verrast was hoe effectief mijn verdedinging was. En daarna heeft hij, tenminste niet in mijn bijzijn, geen sigaretten peuken meer in het water gegooid :)
Oja, ik heb me ook nog goed bezig gehouden met foto's maken. Daarom zijn het een beetje veel foto's geworden. Maar ik kan er ook niets aan doen dat er zoveel vreemde vogels op de boot aanwezig waren. Ik had wel wat zeevogels verwacht op de boot, maar een hele voedselketen inclusief toppredatoren (uil, torenvalk) en vogels die ik in Nederland zelden zie (nachtzwaluw, grauwe klauwier) en nog een aantal soorten die ik helemaal niet kan thuis brengen vragen nou eenmaal om vastgelegd te worden. Als iemand weet welke soorten we allemaal gezien hebben hoor ik het graag.  En naast de vogels hebben we natuurlijk ook geprobeerd de mooie zonsondergangen vast te leggen en de dolfijnen. Niets zo leuk als dolfijnen die overal om je heen uit het water ziet springen. Probleem is alleen dat je nooit weet waar ze weer boven gaan komen dus dat is best lastig fotograferen.

En tot slot heeft Zsolt ook nog heel veel foto's gemaakt van de brandoefening. Nadat we gezien hadden hoe de oefening verlopen was waren we blij dat het om een oefening ging. Teneerste wisten ze niet hoe ze de brancard moesten gebruiken, waardoor het arme slachtoffer heel hard zijn best moest doen niet om te rollen en gekeeld te worden door het touw wat rond zijn nek zat. En later toen ze de boot gingen laten zakken waren ze vergeten de boot aan een kant los te maken, waardoor deze wel erg schreef kwam te hangen bij het te water laten. Door een paar sterke mannen (dat was niet zo moeilijk, op mij na waren er geen vrouwen aan boord) moest de boot eerst weer om hoog getakeld worden alvorens een nieuwe poging gedaan kon worden om de boot te laten zakken. Al met al dus volgens mij geen overbodige luxe die oefening. Vooral met een boot die toch wel enige tekenen van roest vertoonde (de waterleiding was in ieder geval helemaal door geroest waardoor we een waterval in de gang hadden en een halve dag geen water).

Al met al hebben we ons goed vermaakt in de vier dagen op de boot. En als je niets tegen kakkerlakken hebt (die we overigens niet meer in de slaapkamer hebben gezien maar alleen nog in de eetzaal) is het een aanrader om deze boot te nemen. Ik ben benieuwd hoe de volgende ferry, van Baku naar Aqtau, gaat zijn. Maar eerst gaan we nog Georgie en Azerdbajan verkennen.

Iris

Van NL t/m BG

Samenvatting van de eerste 40 dagen:

3100 km gefietst in 185 uur netto tijd en inmiddels 10 landen gehad. Temperatuur van -7 graden in de nacht tot 48 graden (in de tent) :-) 

De verschillen van west naar oost is best groot, in vele opzichten. Bv de wegen. Tot Hongarije heel goed te doen. Vanaf Hongarije tot Bulgarije noem ik het gemakshalve maar 'lapjesasfalt'. De gaten proberen ze met een laag asfalt 'netjes' weg te werken. In Bulgarije nemen ze daar de moeite niet eens meer voor. Met de fiets zijn ze nog enigszins te ontwijken. Ben blij dat we alleen overdag op de weg zijn :-) Het leven in het westen lijkt bij velen 'ieder voor zich' te zijn, terwijl in het oosten het familiegevoel en saamhorigheid veel belangrijker is. Ook zijn ze veel gastvrijer. Op de camping wordt je uitgenodigd voor een bbq, gelukkig is er voor Iris ook nog sla, brood en kaas, en elders zijn ze nieuwsgierig naar je reis en ben je welkom voor een kop koffie of thee. Overal wordt je begroet maar ook aangestaard, alsof we van een ander planeet komen :-) Boodschappen doen en af en toe uit eten wordt ook steeds goedkoper. Als je dan ook nog bedankt in hun taal uitspreekt ben je al bijna 'hun vriend' :-) Een kleine moeite waarvoor je een grote glimlach terugkrijgt. 

De fietsen hebben het geweldig gehouden. Mijn dank nog voor Alex en Melvin van KL2000, die mij het fietsvak enigszins geleerd hebben en de fietsen helemaal rijklaar hebben kunnen krijgen voor de grote tocht. Uitkomst tot op heden; een verzakte zadel en een balhoofd die   vastgezet moest worden bij mijn fiets. In Duitsland. 

Zelf denk ik dat dit ons makkelijkste route is geweest. Zometeen zitten we in Georgië en ook meteen buiten Europa. Ik weet niet wat er dan allemaal op ons af gaat komen, maar dat is ook juist de uitdaging. Daarnaast worden ook nog voor een week vergezeld door William die met ons door Georgië gaat fietsen. Gezellig.

Laat de volgende uitdagingen maar komen en ook de foto's (als internet ook meewerkt).

Zsolt