Georgië

We zitten al weer ruim twee weken in Georgië, en het bevalt ons heel goed. Maar verder gaan is ook leuk, dus vandaag gaan we weer verder en over 2 dagen dan zitten we alweer in Azerdbajan, tenminste als we de grens over komen.
Georgië was voor ons in alle opzichte anders. Niet alleen hebben we hier  bijna 2 weken niet gefietst, de langste periode tot nu toe, in afwachting van ons visum voor Kazachstan, maar ook hebben we de afgelopen dagen gezelschap gehad van William en met z'n drieën gefietst. En tot slot is Georgië ook qua cultuur heel anders dan we in Nederland gewend zijn.

Op het moment dat we aankwamen in Batumi, Georgië, hebben we eerst de trein naar Tbilisi genomen. Enerzijds omdat we eerst ons visum voor Kazachstan wilde regelen, en anderzijds omdat William ons op zou komen zoeken en een stuk mee zou fietsen maar hij pas 25 mei zou komen. Het visum kregen we eigenlijk verbazend makkelijk. Het was wel even uitzoeken wat ze allemaal wilde hebben, en ook een uitdaging was uitvinden waar je pasfoto's kan laten maken. Het moeilijkste was bijna nog het vinden van de ambassade zelf. Na afgezet te zijn door de buschauffeur in de die wijk met alle ambassades zijn we eerst een uur terug gelopen naar de straat waar de ambassade volgens ons moest zijn. Daar aangekomen bleek de wijk zo vervallen en op de plek waar we gezien het huisnummer dachten te moeten zijn was zeker geen ambassade. Toen we terug aan het lopen waren en het toch maar vroegen toen we water aan het kopen waren, bleek dat we toch goed zaten, alleen niet de goede kant op hadden gekeken. Blijkbaar horen alle zijstraten er ook bij, en met huisnummers nemen ze het ook niet zo nou. Aangekomen kregen we het visum vrij makkelijk, slechts één week wachten, $120 armer en met en visum wat slechts voor een maand geldig is. Gezien de grote van het land is dat een beetje krap, dus nu gaan we ook een visum voor Oezbekistan aanvragen. We zijn flexibel :-)
In de tussentijd zijn we nog met de bus naar de bergen gegaan om daar lekker te wandelen. Gebruiken we nog eens wat andere spieren. En bovendien was het ook heel mooi om tussen de sneeuwtoppen te lopen. Iets heel anders dan in Tbilisi, waar we ongeveer een week geweest zijn. Een heel mooie stad, maar wel druk. Hier merk je, net als in de overige grote steden, dat er hard gewerkt wordt om de steden op te knappen. En dat lukt ze ook goed. Er worden mooie gebouwen neer gezet en er ontstaan mooie  wijken, onder andere voor toeristen. Dit samen met het mooie weer en de aantrekkelijke prijzen denk ik dat dit land nog heel populair gaat worden.

Afgelopen week, nadat het visum gehaald was en William ook aangekomen was, zijn we ook nog gaan fietsen. Eerst met de fietsen in de trein. Dat mag nooit, maar als je aandringt, zegt dat je de fietsen klein maakt (wat bij ons niet meer is dan het voorwiel er uit te halen) mag het uiteindelijk wel. Na twee weken stil zitten beviel het fietsen goed. De pas van 2025m die we uitgezocht hadden was zwaar, maar de uitzichten en de voldoening toen we boven waren des te groter. Enige nadeel waren de honden, die soms wel erg agressief achter ons aan kwamen. Als iemand nog goede tips heeft tegen de honden hou ik mee aanbevolen. Maar mensen zijn heel vriendelijk. Al trekken we wel veel bekijks.

Nu zitten we weer in Tbilisi,  Nog even. William is deze morgen weer terug gevlogen naar Nederland en wij gaan zo onze tassen pakken en fietsen, richting Azerbeidzjan... Weer een stukje verder naar het oosten :-)